Summer!

Hooooi lieve familie, vriendjes en vriendinnetje!

Ik mis jullie! Ja dit keer begin ik niet met vertellen hoe geweldig Australië en Sydney is, want jullie mogen best weten dat ik jullie soms best mis! Juist tijdens alle leuke dingen die ik mee maak, denk ik vaak: Ik wou dat Kim dit kon zien of mijn ‘Nederlandse’ vriendinnen. Maar dat betekend niet dat ik heimwee heb hoor, heb het hier nog steeds erg naar mijn zin en zie er ook tegen op om hier weg te gaan. Dat is al over 1,5 maand, sterker nog, over een maand een paar dagen ben ik al klaar met stage! De veertig-urige werkweken ga ik totaal niet missen, maar wel de gezelligheid van het hostel, mijn collega’s, de Australische cultuur en het wonen midden in de stad. Maar daar hoef ik nu verder nog niet aan te denken, eerst nog een maand genieten hier! En dat is ook wat we de afgelopen tijd goed gedaan hebben, bereid je voor op een uitgebreid verslag!

Laat ik beginnen met 3 weekenden geleden, dan kan ik het heel kort houden simpelweg omdat ik er niet heel veel meer van weet. Iets met Marque, chique club, bed, slapen, gezelligheid, dansen en oja; alcohol! Een gezellig en vooral lui weekendje dus! Die week daarna heb ik gewoon weer gewerkt en ben ik met wat nieuwe ideeën naar mijn supervisor gegaan omdat ik mij een beetje ging vervelen. Dat is nu weer helemaal goed, en ik heb het weer lekker druk met allerlei werkzaamheden! Het weekend daarna was Marit jarig, dus zijn we die donderdag naar Ivy’s geweest om dat te vieren (aangezien ze er in het weekend niet was). Ik heb een hele leuke avond gehad, onder andere ook omdat Vera gezellig een weekend over was in Sydney! Het blijft bizar hoe al die Engelse er bij lopen tijdens het uitgaan en vooral hoe ze zich gedragen, kan er nog steeds niet aan wennen!

Dat weekend daarna hadden Sylvana en ik een ‘cultuur dagje’, dat houdt in: Alle gratis musea af, wijntjes drinken bij de Opera bar en een tour door het Opera house! Dat stond nog op mijn lijst, en vond het heel leuk om eindelijk binnen te zijn geweest na 3 maanden lang elke week de buitenkant te bekijken. De grootste zalen konden we niet zien en dat was wel jammer, maar het was nog steeds erg leuk! Maar het leukste van die dag was eigenlijk het eten; Sylvana had lekker Nederlands eten voor me gekookt (gehaktbal, bloemkool en aardappels). EINDELIJK na maanden brood… haha.

Vera had het plan om die dag daarna naar een national park te gaan voor een wandeling en vroeg of wij meegingen (ik hoop niet dat ze dit leest, want dan voelt ze zich waarschijnlijk weer schuldig). Sylvana en ik hadden daar wel zin in en gingen dus vrolijk mee, niet wetende wat er die dag ging gebeuren. Ik weet niet of jullie mijn kano verhaal nog kunnen herinneren, maar deze dag was nog veeeeeel erger. We moesten eerst een uur met de bus om vervolgens de ferry te pakken naar het eiland, en natuurlijk pakte wij de ferry de verkeerde kant op waardoor we weer een uur langer bezig waren. Gelukkig was het lekker weer en konden we er toen nog wel om lachen. Toen we eindelijk op de plek waren waar de wandeling begon konden we na een tijd rondlopen echt het begin van de wandeling niet vinden. We vroegen het aan een koppel dat daar op het strand lag en zij wezen naar de overkant naar een palmboom en zeiden dat het daar begon. Je moest dus eerst een stuk door het water lopen, dat bijna tot je heupen kwam om aan die wandeling te beginnen, raar begin maar het zal wel! Toen we daar waren zagen we inderdaad een bordje staan, maar om daar te komen moest je eerst via rotsen om hoog klimmen. Wij op onze blote voeten klimmen, op die rots probeerde we onze schoenen aan te doen wat niet heel makkelijk was kan ik je vertellen. En daar boven aangekomen was niet eens een pad! Ja er was een smal gedeelte waar het wat platter was omdat er waarschijnlijk mensen eerder hadden gelopen. Pfff jullie hadden ons moeten zien klauteren, klimmen over stenen, stukken rennen omdat we bang waren voor beesten, takken wegslaan, had meteen weer het expeditie Robinson gevoel… Na vijf minuten kwam Sylvana met het idee om terug te gaan (wat best een verstandig idee was) maar eerlijk gezegd durfde ik al niet meer naar beneden te lopen en Vera ‘de enthousiasteling’ wilde ook door. Na ongeveer 45 minuten lopen, klimmen, zweten, en bang zijn waren we boven! Het fijne van Australië is dat je bijna altijd wordt beloond met een mooi uitzicht, wat ook dit keer weer het geval was. Aan de ene kant uitzicht over kilometers bossen en bergen en aan de andere kant uitzicht over zee en mooie strandjes. Wauw!
Toen we eindelijk boven waren kwamen we wel op een normaal pad en hebben we een tijdje gelopen tot we uitkwamen bij een picknick plaats waar we even pauze gehouden hebben. Ook hebben we de afdrukken van handen van de Aboriginals op rotsen gezien! Het werd natuurlijk wel steeds later en dus bedachten we om terug te lopen, er van uitgaand dat er een ander pad was naar beneden. Nou die was er dus niet! Wij begonnen na een tijd zoeken maar via een ander gedeelte naar beneden te klimmen (lees; glijden) totdat we niet meer verder konden omdat er alleen nog maar rotsen en afgronden waren. Het was zo hoog en eng (ik heb geen hoogtevrees maar dacht echt dat ik dood ging)! We konden geen kant op en moesten dus weer naar boven en toen gebeurde het: ik zag een rupsje (dacht ik) op mijn voet en probeerde hem er af te halen, dit lukte niet en al snel bedachten we dat het een bloedzuiger was. Toen werd ik wel een klein beetje hysterisch (niet wetende dat mijn hele schoen vol zat met deze beesten) en heeft Vera als een gek op mijn voet zitten trappen en met een takje zitten slaan tot het zelfs ging bloeden. Nu ik dit typ moet ik eigenlijk wel heel hard lachen, het heeft er vast heel grappig uitgezien. Later zag ik dat mijn hele voet vol zat en werd ik helemaal gek. Toen ik dacht ik eindelijk bloedzuiger vrij was, zag ik dat Vera helemaal onder zat. Hahahahahaha, achteraf is het eigenlijk zo grappig! Maar het toppunt was toen ik door een reuze spinnenweb heen liep en overal witte draden zaten, ik dacht echt dat ik ter plekke flauw ging vallen. Maar (gelukkig voor mij) Sylvana was de ongelukkige en een enorme spin viel op haar hand. Ik heb geloof ik nog nooit zo hard gerend! Echt jammer dat dit niet gefilmd is zeg…

Maar goed, toen waren we weer boven, op dezelfde plek als twee duur daarvoor en geen steek verder. Vera kwam met (achteraf) het beste plan ooit; liften. We zijn terug gelopen naar de picknick plek en zijn gaan liften bij een ouder stel. Zij hebben ons naar het busstation gebracht en ons zelfs nog even naar het uitzichtpunt gebracht waar we in eerste instantie naar op zoek waren, ik hou van de mensen hier! Eind goed, al goed dus en weer een mooi verhaal erbij! Ik denk dat ik voor dit jaar wel een beetje klaar ben met de national parken hier! En ik overdrijf echt niet als ik zeg dat we geluk hebben dat er niks is gebeurd! We zijn er goed vanaf gekomen!

Heel veel tijd om uit te rusten had ik niet, want die week daarna was het eindelijk tijd voor de concurrentie analyse. Een paar nachten bij verschillende concurrerende hostels slapen om te kijken hoe zij het doen en met ideeën te komen voor Base (mijn hostel). De eerste nacht sliepen Joyce en ik in Maze en zijn we s’avonds uitgegaan in de Sidebar. Was een leuke avond en een goede manier om te vluchten van onze kamer. Bah wat was die klein en vies! Er paste net een stapelbed in en het raam was helemaal bruin, bah bah bah! En ja, zoals jullie weten hou ik wel van praten dus floepte ik er na ongeveer een uur al uit tegen iemand die daar werkt dat ik voor Base werk en hier was voor een concurrentie analyse (het was de bedoeling dat niemand er achter kwam, undercover dus), maar helaas ik kon de eerste nacht mijn mond al niet houden! Die dag daarna sliepen we in YHA, dat is één van de betere en duurdere hostels, met veel lounge banken, veel ruimte en een zwembad. Ik moest die dag wel gewoon de city walk doen, dus heb daar helaas niet veel tijd gehad maar het was een goed hostel! Die avond ben ik ook gezellig met Amy naar de film geweest en meer van mijn handen gezien dan van de film; captain Phillips. Super goede film! Woensdag sliepen we in Nomads en dit hostel was echt verschrikkelijk; hele kleine kamers, vies ook en een lift die een half uur duurt. Ja ik ben in een lift geweest! Ik heb hier soms echt geen keus en heb mijn angst een (klein) beetje opzij kunnen zetten. Echt super fijn!

Donderdag avond ben ik naar Brisbane gevlogen om Manon weer te zien! Was echt heel erg leuk! Donderdag avond zijn we naar de lagoon gelopen en ik wist niet wat ik zag! Een zwembad midden in de stad met strand en palmbomen, vond het helemaal geweldig! Ook de temperatuur en de restaurantjes er om heen zorgde er voor dat ik helemaal het vakantie gevoel kreeg! De volgende ochtend gingen we vroeg op om onze mooie campervan op te halen, we waren geupgrade van het kleinste te huren busje naar een grotere en dit was echt een mooie ruime campervan (foto’s staan al op facebook)! En ook al ben ik heel goed in auto rijden in Nederland (dat meen ik), hier durfde ik het niet aan en dus heb ik Manon lekker laten reden wat ze heel goed deed! Vrijdag zijn we naar de Australia Zoo geweest van Steve Irwin. Daar hebben we een dagje rondgelopen in de hitte, een show gezien en koala’s, kangaroos en leguanen geaaid. Ik natuurlijk elke keer voorop rennen en Manon achter me aan (niks nieuws als het gaat om pretparken of dat soort dingen haha). Misschien hadden we die dag iets minder moeten zeuren over de warmte, want s’avonds begon het te regenen en dit ging bijna het hele weekend door. Vrijdag avond hebben we overnacht in Surfers Paradise, dit is echt de Australische Lloret da Mar! Helaas niet heel veel van gezien omdat we helemaal kapot waren en de volgende dag weer vroeg door gingen naar Byron Bay! Toen ik de volgende dag wakker werd was het eerste wat ik hoorde: Jezus wat zie jij er uit! Bedankt Manon, ik heb jou ook gemist! Zaterdag hebben we daar s’middags een beetje door het stadje gelopen en wat boodschappen gedaan en weer lekker gegeten (ga echt veel te veel uiteten) en zijn we s’avonds nog even naar ‘Cheeky Monkey’ gegaan. Daar lopen echt totaal andere mensen rond, vooral veel Hippies en backpackers! Wat ook raar is, is dat ze hier overal kapotte banden en ook fietspaden op de snelweg hebben, super gevaarlijk vooral!

Zondag middag zijn we terug gaan rijden en hebben we onderweg nog even gestopt om een ei te bakken (ideaal zo’n camper) , jaaa dat kan ik dan weer wel, en om gewoon even te chillen. Ik had Manon belooft wakker te blijven als ze aan het rijden is, en na een weekend dat volgehouden te hebben lukte dit zondag echt niet meer! Die middag hebben we dan ook lekker bij Manon thuis filmpje gekeken en zijn op tijd gaan slapen. De volgende dag moest Manon helaas weer werken en heb ik nog lekker een dagje bij de lagoon gelegen, te eigenwijs om me in te smeren en daarom natuurlijk (nog steeds) helemaal verbrand op mijn rug en benen, Au!
Zelfs werken doet nu pijn, omdat ik de hele dag moet zitten op mijn verbrande billen…

Maandag avond vloog ik weer terug naar Sydney en verassend genoeg had ik een hele goede vlucht! Geen luchtzakkingen, geen turbulentie en geen rare mensen om mij heen. Toen ik in de trein terug naar het hostel zat kwam er een Chinese vrouw binnen die hoi tegen me zij en hele verhalen begon te vertellen, ze blijf maar roddelen en onzin vertellen. Dit zorgde voor een ontzettende lachbui bij mij en ze vroeg waarom ik moest lachen. Toen ik zei dat ik het grappig vond dat ze zoveel praatte keek ze me 2 seconden stil aan en ging vervolgens vrolijk verder met haar verhalen. Ik dacht echt dat er ergens verborgen camera’s waren, heb zoiets als haar nog nooit meegemaakt. Dinsdag (gister) begon mijn werkweek weer en heb ik de city walk gedaan met maar 5 mensen. Vorige week waren dit er 31! (Dat is voor de city walk heel veel), klein detail is wel dat ik vorige week eindigde met 7 omdat ik per ongeluk iedereen kwijt geraakt was. Ja ik weet het… Ik ben een slecht tour guide…. Maar ben het een beetje zat om juffrouwtje te spelen af en toe!

Gisteren zijn we gezellig met een groepje gaan barbecueën bij Marit thuis en hebben we lekker gegeten, wijntjes gedronken en bijgepraat. Had Marit al een tijd niet gezien, aangezien ik elke keer hier ben als zij weg is en andersom. Van dit soort dingen kan ik echt ontzettend genieten, kan je het je voorstellen? S’avonds barbecueën in 22 graden op 3 december? Ik wel, en het is heerlijk!

Ongeveer een maand geleden heb ik mijn tussentijdse beoordeling gehad, mijn supervisor was ontzettend positief en dat deed me echt goed! Hij vind dat ik heel gemotiveerd en enthousiast ben en qua communicatie ook heel sterk ben, ook kwamen de competenties flexibel, zelfstandig en professioneel naar voren. Ik was echt heel blij om dit te horen! In mijn blijdschap heb ik toen besloten dat ik mezelf moest belonen met een vakantie en heb mijn reis voor Januari geboekt. In twee weken ga ik een stuk van de Australische oostkust af en ga ik alle dingen doen die nog op mijn wensenlijstje staan. Ik begin op Magnetic Island en ga dan naar beneden via, Arlie Beach, Whitsundays, Rainbow Beach, Fraser Island, Noossa om te eindigen in Brisbane. Waarvan ik 23 januari vlieg terug naar Nederland. Ik heb mijn hele reis beschreven en foto’s toegevoegd in een bestandje, dus laat maar weten als je het leuk vind dat te zien of te lezen! Ik kan in ieder geval niet meer wachten tot het 11 Januari is!

En ja, wat kan ik verder nog vertellen? Ik heb mijn eerste bijt gehad: van een mier (doet best wel pijn). En verder, overal staan kerstbomen en is kerstversiering terwijl het hier met de dag warmer wordt. 1 december is de zomer begonnen en ik heb niks meer te klagen, behalve dan dat het toch wel een beetje raar is kerst te gaan vieren in dit weer, voelt helemaal niet alsof het december is! Sinterklaas dit jaar sla ik dan ook maar over!

Gefeliciteerd als je het lezen gered hebt tot het einde, ik hoop dat ik jullie niet verveel met mijn verhalen, maar ik moet ze zo nu en dan ook even kwijt (en mama vraagt er om haha). Ik mis jullie en ik wens jullie allemaal een fijne Sinterklaas!

Tot snel! Veel liefs en dikke kus,

Lisanne